سینوزیت مزمن

یک بیماری مزمن التهابی در بینی و سینوس های اطراف بینی است. سینوزیت مزمن یکی از شایعترین بیماری های تنفسی بوده که تاثیری قابل توجه بر کیفیت زندگی و هزینه مراقبت های بهداشتی می گذارد.  سینوس های اطراف بینی در واقع حفره هایی در استخوان های صورت و جمجمه هستند که از طریق روزنه هایی کوچک در همان سمت به بینی راه دارند. این ارتباط برای کارکرد طبیعی تهویه سینوس حیاتی است. اگر این راه در اثر فرآیند التهابی در حفره های بینی یا سینوس ها و یا در هر دو سوی مجرای اتصالی مسدود گردد، علائم سینوزیت نمایان می شود. رینوسینوزیت و پولیپ بینی از نظر مدت زمان بروز علائم بالینی به دو دسته حاد و مزمن دسته بندی می شود.

سینوزیت حاد معمولاً به علت یک بیماری ویروسی است که به مدت ۷ الی ۱۰ روز طول می کشد. عفونت باکتریایی نیز دراین بیماری ممکن است رخ دهد. در رینوسینوزیت حاد علائم حداکثر تا ۴ تا ۶ هفته دوام دارد.

سینوزیت مزمن به حالتی اطلاق می شود که ۲ یا چند نشانه بیماری از جمله گرفتگی بینی یا خروج ترشحات بینی همراه با درد صورت و/یا کاهش حس بویایی به مدت بیش از۸ تا ۱۲ هفته رخ دهد. تشخیص طبی رینوسینوزیت مزمن با توجه به نشانه های آندوسکوپیک بینی یا بررسی تغیرات مخاط بینی در سی تی اسکن صورت انجام می گیرد. غیراز گرفتگی بینی، ترشحات رنگی (قهوه ای مایل به زرد) که با فین کردن از بینی خارج می گردند یا ازپشت بینی به حلق ریخته می شوند، درد یا فشار صورت، سردرد، کاهش حس بویایی یا فقدان آن نیز دیده شوند. علائم دیگری که البته کمتر متداول هستند مانند سرفه، بوی نامطبوع دهان، خستگی مفرط، احساس فشار در گوش ها و تب نیز ممکن است عارض شوند. بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن شاهد کاهش قابل توجهی در کیفیت زندگی خود هستند که البته پس از درمان کافی بهبود می یابد.

دلیل ابتلا به سینوزیت مزمن معلوم نیست. ولی این بیماری ممکن است در پی رینوسینوزیت باکتریایی حاد قبلی که به خوبی درمان نشده نیز بوجود آید.  البته به نظر می رسد این امر علت حقیقی بروز رینوسینوزیت مزمن نباشد. برخی مطالعات نشان داده که عفونت ها که عمده ترین علت رینوسینوزیت حاد هستند نمی توانند عامل اصلی ایجاد سینوزیت مزمن باشند (حتی در مواردی که رشد میکروارگانیسم هایی مانند باکتری یا قارچ در ترشحات بینی و سینوس ها مشاهده شده است).

برخی عوامل دیگر مثل بدشکلی در ساختار حفره بینی یا سینوس ها، پاسخ ایمنی ناکافی به عفونت، عدم تحمل یا آلرژی به مواد دارویی خاص، کارکرد معیوب خروج ترشحات موجود در حفره های بینی و سینوس یا اثر زخم های ناشی از جراحی های مکرر سینوس و غیره در ابتلا به رینوسینوزیت مزمن موثر هستند.